Kawa a arytmia? Dlatego nierzadko zdarza się, że osoby z problemami z arytmią całkowicie unikają napojów zawierających kofeinę. Jednak według dużych (ponad 386 000 osób, sic!) poważnych i nowych badań opublikowanych w czasopiśmie JAMA Internal Medicine, kofeina niekoniecznie zwiększa ryzyko arytmii. Może też nie wpływać na
Nawet umiarkowane picie alkoholu zwiększa ryzyko wystąpienia chorób serca Niektórzy twierdzą, że niewielkie ilości alkoholu mogą mieć korzystny wpływ na układ krążenia. Jednak okazuje się, że nawet umiarkowane spożywanie alkoholu może zwiększać ryzyko chorób serca, w tym migotania przedsionków, zawału mięśnia sercowego oraz niewydolności serca. Dotychczas sądzono, że kieliszek wina, szczególnie czerwonego, jest dobrym dodatkiem do codziennej diety. Wino zawiera wiele antyoksydantów, a ponadto istnieje powszechne przekonanie, że niewielka ilość alkoholu może korzystnie działać na organizm: pobudzać, rozgrzewać i poprawiać krążenie. Wygląda jednak na to, że wniosek ten wyciągany był na podstawie samych obserwacji, a nie poparto go żadnymi badaniami klinicznymi na losowo dobranej próbie. Alkohol szkodzi sercu Według najnowszych badań zespołu doktora Isaaca Whitmana z Uniwersytetu Kalifornii, w których prześledzono losy ponad 14 milionów pacjentów przez ponad 4 lata, choroba alkoholowa zwiększa znacznie ryzyko wystąpienia migotania przedsionków, zawału mięśnia sercowego oraz niewydolności serca. W grupie badanych było ponad 200 000 osób, które nadużywały alkoholu, możliwe było więc przeprowadzenie szczegółowych analiz. Z badań wykluczono osoby, które miały cukrzycę, przewlekłą niewydolność nerek, paliły papierosy, czy też z innego powodu miały podwyższone ryzyko wystąpienia chorób układu krążenia. Warto wiedzieć: 8 kroków do zdrowego sercaProhibicja jako ochrona zdrowia? Na podstawie analiz amerykańskiego zespołu wyliczono, że zupełny zakaz spożywania alkoholu mógłby zapobiec – rocznie – ponad 73 000 przypadków migotania przedsionków, 34 000 przypadków niewydolności serca i 91 000 zawałów mięśnia sercowego w skali samych Stanów Zjednoczonych. Okazało się, że wychwalanie wina jako świetnego środka zapobiegającego chorobom układu krążenia spowodowało, że wiele osób, wierząc że alkohol nie szkodzi, piło go więcej niż powinno. Tymczasem nawet niewielkie przekroczenie zalecanych dawek może w niektórych przypadkach powodować zwiększenie ryzyka choroby. Poza tym warto pamiętać, że alkohol ma właściwości uzależniające i niekorzystnie wpływa na wiele innych organów. Serce masz tylko jedno Kolejny raz okazało się, że najważniejszy jest umiar. Ustalono, że bezpieczna dawka alkoholu etylowego wynosi 20 g dla kobiet i 30 g dla mężczyzn dziennie. Przekraczając te dawki, ryzykujemy zachorowaniem na wiele chorób, w tym na choroby układu krążenia. Czytaj więcej: Czynniki ryzyka nadciśnienia tętniczego
Alkohol wpływa na układ sercowo-naczyniowy, powoduje przejściowe przyspieszenie akcji serca i wzrost ciśnienia krwi. Długotrwałe upijanie się może mieć jednak śmiertelne skutki. Stale przyspieszone tętno, wysokie ciśnienie, osłabienie mięśnia sercowego i arytmia - drastycznie zwiększają ryzyko zawału serca i udaru mózgu.
Od najmłodszych lat mamy i babcie mawiały nam, że powinniśmy […] Witamina D ma korzystny wpływ na nasz organizm. Jej wytwarzanie […] Źródła choliny. Cholina występuje w roślinach strączkowych, wątróbce czy […] Witamina B5 – skuteczna na wszystko? W przypadku większości witamin, […] Został odkryty już w roku 1801 przez hiszpańskiego minerologa Andresa […] Nikiel zaliczany jest do pierwiastków śladowych, co oznacza, że ludzki […] Żelazo jest jednym z najważniejszych mikroelementów, które znajdują się w […] Suplementy diety zawierające miedź stosowane są w celu poprawy myślenia, […] Nie bez powodu nazywany pierwiastkiem życia. Jego rola zaznacza się […] Wśród makroelementów, które pełnią istotną rolę w naszym ciele znajduje […] Witamina D
82 poziom zaufania. Witam! Jeśli ciśnienie się unormuje, nie będą występować skoki, być może możliwe będzie zredukowanie dawek czy też nawet odstawienie leków. Przyjmowanie leków nie wyklucza okazjonalnego wypicia alkoholu. Ponieważ alkohol podwyższa ciśnienie, proszę pamiętać o przyjęciu tabletek w dniu, kiedy chce Pan
Antybiotyki i alkohol w połączeniu nie są zagrożeniem dla życia, jednak mogą przyczynić się do uszkodzeń narządów i niechcianych objawów gastrycznych. Kac bywa też wtedy bardziej dotkliwy niż zwykle. Kiedy można więc bezpiecznie napić się alkoholu? Dlaczego nie można pić alkoholu przy antybiotyku? Alkohol a leki to z zasady połączenie, które nie jest korzystne dla zdrowia. O możliwych negatywnych skutkach takiej kombinacji producenci farmaceutyków ostrzegają w każdej ulotce przyjmowanego leku. Niestety, nie wszyscy biorą sobie do serca ten apel. Interakcja leków z alkoholem to bardzo częste zjawisko, które może doprowadzić do poważnych zaburzeń. Nie wolno łączyć alkoholu przede wszystkim z lekami nasennymi, przeciwbólowymi (zwłaszcza paracetamolem) i przeciwzakrzepowymi. Każda z tych substancji obciąża wątrobę, a w połączeniu zmuszają ją do wytężonej pracy jeszcze bardziej. Trzeba jednak wiedzieć, że jeśli zdarzy się nam złamać to postanowienie, skutki nie będą bardzo groźne dla organizmu, bo większość antybiotyków nie wchodzi w bezpośrednią reakcję z alkoholem. Istnieje grupa leków, których absolutnie nie wolno łączyć z alkoholem, bo może dojść do groźnej dla zdrowia, a nawet życia, tzw. reakcji disulfiramowej, podczas której w organizmie kumuluje się aldehyd octowy. To nic innego, jak reakcja uczuleniowa na alkohol. Jej nazwa pochodzi od leku, który stosowany był podczas leczenia choroby alkoholowej (w połączeniu z alkoholem wywołuje on objawy zatrucia organizmu aldehydem octowym). Picie alkoholu połączone z antybiotykami zawierającymi cefalosporyny, metronidazol, ketokonazol, tinidazol, linezolid i erytromycynę oraz gryzeofulwinę (lek już wycofano ze sprzedaży w Polsce) może spowodować arytmię serca, skoki ciśnienia krwi, bóle głowy i brzucha, nadmierną czerwoność twarzy i pocenie się, majaczenie, lęki, wymioty, drgawki, a nawet utratę przytomności. Wtedy połączenie alkoholu z antybiotykiem może zakończyć się wizytą w szpitalnym oddziale ratunkowym, ponieważ to nic innego, jak reakcja uczuleniowa na alkohol. Jej nazwa pochodzi od leku, który stosowany był podczas leczenia choroby alkoholowej. Alkohol i leki zawierające cefalosporyny, metronidazol, ketokonazol, tinidazol, linezolid oraz erytromycynę mogą doprowadzić do: arytmii serca, skoków ciśnienia krwi, bólów głowy i brzucha, nadmiernej czerwoność twarzy, pocenia się, majaczenia, lęków, wymiotów, drgawek, utraty przytomności. Uważać trzeba także na alkohol i antybiotyki, które nie wywołują tzw. reakcji disulfiramowej, ale mogą doprowadzić do uszkodzenia wątroby. Negatywne skutki połączenia antybiotyku i alkoholu to nie mit także w przypadku kaca. Skutkiem picia przy antybiotykoterapii może być bardziej dotkliwy kac, niektóre leki blokują bowiem lub utrudniają metabolizm alkoholu, co może spowodować ogólne zatrucie organizmu. Z kolei u pacjentów chorych na cukrzycę pod wpływem nadużywania alkoholu znacznie wzrasta ryzyko rozwoju powikłań choroby. Warto także zwrócić uwagę na inne działanie tego połączenia. Alkohol, podobnie jak leki, podlega czterem procesom „traktowania” przez organizm: absorpcji, dystrybucji, metabolizmowi i eliminacji. Etap absorpcji, czyli przechodzenia z żołądka i jelita cienkiego do krwi zachodzi w tym przypadku bardzo szybko. Maksymalne stężenie alkoholu we krwi obserwowane jest po około 20 minutach od jego spożycia. Kolejne etapy, w przypadku mieszkanki leków i alkoholu, trwają znacznie dłużej. Wiele leków, w tym również dostępnych bez recepty, hamuje wydzielanie ADH, czyli enzymu, który przyspiesza metabolizm alkoholu. To w efekcie zwiększa stężenie alkoholu we krwi i osłabia działanie leku. Ta reakcja prowadzi także do zatrucia organizmu. Po jakim czasie od antybiotyku można pić alkohol? Antybiotyki a alkohol - to połączenie mogące wywołać niepożądaną reakcję organizmu i to na długo jeszcze po przyjmowaniu medykamentów. Po jakim czasie od antybiotyku można pić alkohol? Każdy organizm inaczej reaguje na alkohol i ma to związek z wiekiem, masą ciała, płcią, ogólną kondycją zdrowotną organizmu. Z jednej strony napoje wysokoprocentowe mogą nasilić skutki uboczne leczenia antybiotykami (wywołać zgagę, bóle brzucha, senność, nudności), a z drugiej osłabić działanie enzymów trawiennych, których zadaniem jest neutralizacja leków. Alkoholu nie wolno pić w trakcie kuracji antybiotykami, a czas, kiedy można to zrobić, uzależniony jest przede wszystkim od rodzaju przyjmowanego antybiotyku i okresu, jaki ten potrzebuje na wydalenie z organizmu. Ile czasu między antybiotykiem a alkoholem musi upłynąć? Uniwersalny bezpieczny wskaźnik to co najmniej 3-4 doby po antybiotykoterapii. Negatywne skutki mogą wystąpić nawet przy niewielkiej ilości alkoholu, jak np. podczas płukania jamy ustnej płynem, który ma w składzie alkohol. Czy można pić alkohol z antybiotykiem w zębie? Antybiotyk w zębie a picie alkoholu? To pytanie, które często słyszą stomatolodzy. Antybiotyki to środki nie tylko przyjmowane w formie tabletek czy płynów przenikających do naszego organizmu, ale to również leki stosowane miejscowo, jak podczas leczenia stomatologicznego. Nie ma jednoznacznych i z góry przyjętych wytycznych dla reakcji - antybiotyk w zębie a alkohol - należy jednak pamiętać, że środek podany przez stomatologa, to lekarstwo, a leków nie należy łączyć z alkoholem. Istotne jest także, jaki antybiotyk podał stomatolog i takie pytanie warto zadać jeszcze na fotelu dentystycznym. Środek może być przebadany pod kątem wchodzenia w reakcję z alkoholem i jasno formułować tę zasadę. Antybiotyk na boreliozę a alkohol - czy można je łączyć? Borelioza a alkohol to szczególnie niewskazane połączenie. W przypadku leczenia boreliozy, alkohol może znacznie obniża skuteczność terapii. Wpływ alkoholu na boreliozę jest bardzo duży. Lekiem pierwszego wyboru w boreliozie jest doksycyklina o działaniu silnie przeciwbakteryjnym. Jej głównym zadaniem jest blokowanie biosyntezy białek bakteryjnych. W połączeniu z alkoholem, lek wykazuje się znacznie gorszym wchłanianiem, a więc jego skuteczność w zwalczaniu choroby jest obniżona. Dlaczego nie należy łączyć antybiotyku na trądzik z alkoholem? Antybiotyk a alkohol to połączenie mogące doprowadzić do poważnego uszczerbku na zdrowiu, wiadomo, natomiast warto również zaznaczyć, kiedy ta interakcja jest szczególnie niezalecana. A mowa o kuracji przeciwtrądzikowej. Alkohol nasila trądzik, ponieważ wpływa na wzmożone wydzielanie łoju, który stoi w sprzeczności z przyjmowanymi lekami antytrądzikowymi. Warto także pamiętać, że leki na trądzik obciążają wątrobę, a w połączeniu z alkoholem działanie jest podwójnie szkodliwe.
kawa nie wypłukuje magnezu, a jest jej minimalnym zródłem, ale o bardzo złej przyswajalności. Co do suplementacji magnezu, zgadzam się. Bardzo ciężko z diety jest wycignąć ok. 300 mg magnezu, na dodatek z produktów jest różna wchłanialność magnezu, no i czynniki zewnętrzne obniżaja jego poziom. Co do kawy, może powodować
Na początku, po zainstalowaniu EKS, zmienia się znacząco życie pacjenta. Wynika to z pewnych ograniczeń i długiego okresu rehabilitacji. Zastanów się, z czym się zmierzyć po wszczepieniu stymulatora: Przez cały pierwszy tydzień po operacji pacjenci spędzają w szpitalu pod nadzorem lekarza. Jest to konieczne do monitorowania częstości rytmu serca i pooperacyjnej opieki nad raną. Jeśli leczenie nastąpi bez komplikacji, a urządzenie działa w zalecanym trybie, pacjent zostaje wypisany do domu. W celu dalszej rehabilitacji lekarz otwiera listę chorych. W pierwszym miesiącu po operacji należy stosować umiarkowany wysiłek fizyczny. Pokazano również regularne wizyty kardiologa w celu oceny stanu blizny i pracy EX. Jeśli wszystko jest w porządku, następne badanie przez lekarza powinno nastąpić po 3 miesiącach, a następnie po sześciu miesiącach i roku. Rozrusznik serca nakłada ograniczenia na korzystanie z urządzeń elektronicznych. Nie zaleca się długich rozmów przez telefon komórkowy, przechodzenia przez wykrywacz metali ani narażania się na promieniowanie elektromagnetyczne / magnetyczne. Jednak wielu pacjentów nie zauważa istotnych zmian w stylu życia po implantacji EX. Sportowcy mogą nadal uprawiać sport (po rehabilitacji w ciągu 2-3 miesięcy), a wszelkie ograniczenia w pracy są zredukowane, aby zminimalizować skutki promieniowania, które mogą zakłócić działanie aparatu. Również systematyczne badania kardiologa, zdrowa dieta i pozytywne nastawienie psychiczne są dodawane do zwykłego rytmu życia. Jak korzystać z rozrusznika? Wielu pacjentów z zainstalowanym sztucznym rozrusznikiem serca zastanawia się, jak go używać. Przede wszystkim należy zauważyć, że wszystkie ustawienia dotyczące funkcjonowania urządzenia, to znaczy jego stymulacji, są wykonywane przez lekarza podczas operacji. Lekarz wybiera pożądany tryb działania i testuje go. Pacjent nie może samodzielnie dokonywać żadnych zmian. Korzystanie z rozrusznika serca jest ograniczone do jego konserwacji z powodu mechanicznej traumatyzacji. Wszystko inne, co urządzenie wykonuje samodzielnie w trybie automatycznym. Ograniczenia Urządzenia medyczne do utrzymania rytmu serca w jak największym stopniu dostosowane do warunków współczesnego życia. Ograniczenia dla pacjentów z rozrusznikiem serca są nieliczne, ale należy ich przestrzegać. Zastanów się nad podstawowymi zakazami dla właścicieli EX: Narażać na silne pola elektromagnetyczne lub magnetyczne. Przeprowadzanie ultradźwięków z kierunkiem urządzenia wiązki na ciele sztucznego stymulatora. Zranić obszar klatki piersiowej. Spróbuj usunąć lub obrócić obudowę instrumentu pod skórą. Nie zaleca się przebywania w tym samym pomieszczeniu z działającą kuchenką mikrofalową, tj. W kuchence mikrofalowej. Przejdź przez ramy wykrywaczy metalu. Przeprowadzić rezonans magnetyczny, jeśli stymulator nie jest oznaczony jako MRI. Zastosuj fizjoterapeutyczne metody leczenia: magnetoterapię, terapię mikrofalową. Dłuższy pobyt w łaźni lub saunie. Oprócz powyższych ograniczeń należy zminimalizować czas korzystania z telefonu komórkowego. W tym samym czasie pacjenci mogą zgłosić się do kultury fizycznej i sportu, skorzystać z komputera, wykonać badania rentgenowskie i tomografię komputerową. Zespół rozrusznika serca Zespół objawów psychicznych wynikających z wpływu ujemnej hemodynamiki lub elektrofizycznych czynników sztucznego rozrusznika na organizm jest zespołem rozrusznika serca (rozrusznikiem serca). Zaburzenie to występuje w 7-10% przypadków i wiąże się ze zmniejszeniem pojemności minutowej serca. Objawy zespołu: Zastoinowa niewydolność serca. Niewydolność oddechowa, duszność. Zmniejszenie ciśnienia krwi do krytycznych wartości. Znaczne wahania ciśnienia krwi w ciągu dnia. Bóle głowy. Omdlenie. Zmniejszona ostrość wzroku i słuch. Naruszenie krążenia mózgowego. Kardiomiopatia. Indukowana kardiostymulacja z poszerzeniem lewej komory i zmniejszeniem jej frakcji wyrzutowej. Pojawienie się bolesnego objawu wiąże się z wieloma czynnikami, ale najczęściej z takich powodów: Asynchronia przedsionków i komór. Wstrzyknięcie krwi do żył płucnych i pustych w wyniku zmniejszenia przedsionków za pomocą zastawki trójdzielnej i zamknięć zastawki mitralnej. Wsteczny przewodzenie impulsu do przedsionków. Częstotliwość stymulacji EX-nie odpowiada optymalnej częstości akcji serca. Aby zdiagnozować zespół rozrusznika serca, pacjent jest monitorowany codziennie pod kątem funkcji serca i ciśnienia krwi za pomocą EKG. Aby wyeliminować zespół, należy zmienić tryb stymulacji serca, wybierając funkcję, która najlepiej pasuje do pracy fizjologicznej serca. Istnieje również zmiana funkcji podstawowej częstotliwości i adaptacji częstotliwości. Leczenie farmakologiczne jest obowiązkowe. Ładowanie stymulatora Jednym z najczęstszych pytań dla pacjentów, którzy zostali zaszytymi EKS jest możliwość stresu. Zainstalowanie stymulatora implikuje istotne ograniczenia dla każdej aktywności w pierwszych miesiącach po operacji. Wynika to z faktu, że elektrody, podobnie jak samo ciało, muszą zakorzenić się w ciele. W tym okresie aktywny sport i podnoszenie ciężarów jest przeciwwskazane. Zakazano również ciasnej odzieży, która zaciska ciało i może powodować podrażnienie skóry w miejscu zamocowania aparatu lub jego elektrod. W takim przypadku absolutnie niemożliwe jest konkretne ograniczenie ruchu w stawie barkowym. Ponieważ przedłużone unieruchomienie może prowadzić do rozwoju artrozy i wielu innych patologii. Zalecana gimnastyka lecznicza, na którą składają się płynne, powolne ruchy. Powrót do normalnego życia i pracy trwa około 2-3 miesięcy po operacji. Wysokie tętno z rozrusznikiem serca Implantacja sztucznego rytmu serca przyczynia się do normalizacji zarówno powolnego, jak i szybkiego pulsu w wyniku adaptacji częstotliwości. Jeśli wysoki impuls znajduje się w normalnym zakresie ustalonego trybu, nie jest to powodem do niepokoju. Ale jeśli tętno nie zmienia się wraz ze wzrostem obciążenia, warto skontaktować się z kardiologiem. Lekarz ponownie skonfiguruje urządzenie. Najczęściej problem ten dotyka pacjentów, u których serce nie zachowuje własnego rytmu. Dyspnea z rozrusznikiem serca Pojawienie się niewydolności oddechowej u pacjentów ze sztucznym rozrusznikiem jest niezwykle rzadkie. Co do zasady, pacjenci wręcz przeciwnie odnotowują zniknięcie duszności po zainstalowaniu rozrusznika. Możliwe przyczyny duszności: Zły tryb stymulacji. Choroby serca i inne zmiany w ciele. Neurologiczna patologia. Uszkodzenie elektrod urządzenia. Rozładowanie akumulatora EX. Nadmierne ćwiczenia. Jeśli niewydolność oddechowa wystąpi kilka miesięcy po zainstalowaniu stymulatora i nie ustępuje, należy skonsultować się z kardiologiem. Lekarz przeprowadzi kompleksowe badanie i ustali prawdziwą przyczynę nieprzyjemnego objawu. [1], [2], [3], [4], [5] Jak się zachować po zainstalowaniu rozrusznika? Wszczepienie sztucznego stymulatora tętna jest prawdziwym testem, zarówno z fizjologicznego, jak i psychologicznego punktu widzenia. Po operacji niemal wszyscy pacjenci zadają sobie pytanie, jak się zachowywać, jakie nawyki należy zmienić i jak budować przyszłe życie. Zainstalowanie stymulatora narzuca pewne ograniczenia na znane już życie, ale nie są one znaczące. Główne zalecenia dla pacjentów obejmują: Badania medyczne z użyciem promieniowania elektromagnetycznego (MRI, diatermia, elektrokoagulacja, defibrylacja zewnętrzna) mogą niekorzystnie wpływać na działanie urządzenia, więc są zabronione. Nie można znajdować się w pobliżu źródeł prądu elektrycznego lub promieniowania elektromagnetycznego. Lepiej jest nosić telefon komórkowy w kieszeni spodni, a nie w napierśniku. Skrzynia powinna być chroniona przed obrażeniami, aby uniknąć uszkodzenia EX. Aktywność fizyczna jest dozwolona, podobnie jak każda praca, która nie jest związana z promieniowaniem elektromagnetycznym lub zwiększonym ryzykiem obrażeń. Również pacjenci muszą zmienić dietę w kierunku zdrowej żywności. Nie byłoby zbyteczne przyjmowanie kompleksów multiwitaminowych i suplementów diety w celu zwiększenia ochronnych właściwości układu odpornościowego. Czego nie można zrobić z rozrusznikiem? Po zainstalowaniu sztucznego sterownika rytmu serca pacjent będzie musiał stawić czoła wielu ograniczeniom, których należy przestrzegać, aby nie naruszyć rozrusznika. Kategoria zakazu obejmuje: Noszenie telefonu komórkowego lub magnesów w pobliżu klatki piersiowej. Obecność w zakresie urządzeń generujących fale elektromagnetyczne: czujniki ruchu, detektory antywłamaniowe. Ramy wykrywaczy metali i skanery całego ciała na lotnisku, na stacjach kolejowych. Rezonans magnetyczny i szereg innych procedur medycznych. Prace związane ze spawaniem łukiem elektrycznym. Radioterapia raka. Uraz klatki piersiowej lub próba samodzielnej zmiany pozycji implantu. Wdrożenie powyższych zaleceń nie powoduje trudności, ale pozwala powrócić do pełnego życia bez poważnych problemów. Czy to możliwe przy użyciu rozrusznika serca: Obecność w ciele urządzenia medycznego dla utrzymania rytmu serca ma wiele przeciwwskazań, zarówno względnych, jak i bezwzględnych, do których wszyscy pacjenci muszą się przylgnąć. Zastanów się, co jest zabronione i co można zrobić z rozrusznikiem serca. Wykonaj prześwietlenie Radiografia oznacza zatwierdzone metody diagnostyczne dla pacjentów z EX. Ponadto to promieniowanie rentgenowskie ujawnia mieszanie lub rozbijanie elektrod urządzenia. Należy również zauważyć, że operacja wszczepiania rozrusznika jest kontrolowana przez promieniowanie rentgenowskie. Oznacza to, że promienie rentgenowskie, takie jak fluorografia, nie mają ograniczeń w zakresie implantów w sercu. [6], [7], [8], [9], [10] Zrób masaż Bardzo często po zainstalowaniu pacjentów EX zapisywane są na kursach masażu, aby utrzymać ciało w dobrej kondycji. Ale nie zaleca się wykonywania masażu za pomocą rozrusznika serca. Zabieg jest dozwolony, jeśli wykonywany jest z mostka i nie powoduje wadliwego działania serca. W odniesieniu do stosowania technik udarowych lub elektrycznych narzędzi do masażu, jest to zabronione. Techniki masażu powinny być tak delikatne, jak to tylko możliwe. Ponadto przed zabiegiem należy skonsultować się z lekarzem. Lekarz oceni ogólny stan zdrowia i, jeśli to konieczne, wyda wskazówki dotyczące masażu lub zaleci inne, bezpieczniejsze metody terapii ruchowej. Wykonaj rezonans magnetyczny MRI polega na użyciu pola magnetycznego, które wpływa na urządzenia elektroniczne i może uszkodzić implant. Dlatego obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego znajduje się na liście przeciwwskazań dla pacjentów ze stałym EX. Jeśli to konieczne, badanie to zastępuje się rentgenem lub tomografią komputerową. Wiele nowoczesnych modeli rozruszników serca jest zgodnych z MRI. Oznacza to, że urządzenia nie ulegają awarii po wystawieniu na działanie pola magnetycznego. W takim przypadku, przed wykonaniem diagnozy lekarz musi upewnić się, że EKS jest prawidłowo skonfigurowany. Po przejściu badania ustawienia powracają do normy. [11], [12], [13], [14] Wykonaj CT Obecność rozrusznika nie jest przeciwwskazaniem do tomografii komputerowej. Napromieniowanie urządzenia nie wpływa na pracę implantu. Ale przed zabiegiem lekarz powinien zostać ostrzeżony o obecności urządzenia w sercu. Jest to konieczne, aby lekarz dostosował dawkę wzmocnienia kontrastu i wybrał najlepszy sposób pracy z CT. Ponadto USG i CT są alternatywą dla MRI. [15], [16], [17], [18] Wykonaj USG Jedną z najczęstszych metod diagnostycznych jest USG. Ultradźwięki odnoszą się do technik nieinwazyjnych, pozwalających uzyskać obraz wymaganego organu w różnych projekcjach. Możliwe jest wykonywanie ultradźwięków za pomocą sztucznego stymulatora tętna, jeżeli czujnik urządzenia nie przechodzi przez obszar, w którym ECS jest zszyty. [19], [20], [21], [22], [23] Załóż bransoletkę fitness Długi okres rekonwalescencji po wszczepieniu ECS wymaga użycia różnych urządzeń do śledzenia aktywności fizycznej. Noszenie bransoletki ze stymulatorem jest nie tylko dozwolone, ale także zalecane przez wielu rehabilitantów. Bransoletki fitness są całkowicie bezpieczne, nie powodują żadnych niepożądanych reakcji i nie wpływają na pracę implantu. Bransoletka zbiera informacje o aktywności fizycznej w ciągu dnia oraz o jakości snu. Ponadto urządzenie zlicza liczbę spalonych kalorii, a niektóre modele kontrolują częstość akcji serca. Wielu pacjentów zauważa, że noszenie urządzenia promuje zdrowy styl życia i przyspiesza proces rehabilitacji. Wykonuj mammografię Przesiewowe badania mammograficzne, zarówno w celach diagnostycznych, jak i profilaktycznych, są dozwolone dla pacjentów za pomocą sztucznego stymulatora. W przypadku mammografii można stosować takie metody diagnostyczne: RTG - promienie przechodzą przez tkankę, dając obraz gruczołów sutkowych. Jest to złoty standard w wykrywaniu raka piersi. Tomografia komputerowa jest metodą wyjaśniającą, która jest zawarta w kompleksie mammograficznym. Badanie prowadzone jest za pomocą ruchomego emitera promieniowania rentgenowskiego. Z tego powodu lekarz otrzymuje warstwowy obraz gruczołów mlecznych ze szczegółowymi informacjami o każdej warstwie. Ultradźwięki - bezbolesna metoda, która pozwala uzyskać obraz gruczołu w różnych projekcjach. Wykrywa wszelkie nowotwory w tkankach i inne zmiany w strukturze narządu. Wszystkie powyższe metody są dozwolone dla pacjentów z Ale przed przeprowadzeniem badania lekarz powinien zostać ostrzeżony o obecności implantu. [24], [25], [26], [27] Idź do kąpieli Zwiedzanie łaźni parowej lub kąpieli w pierwszych miesiącach po zainstalowaniu rozrusznika jest przeciwwskazane. Po wyzdrowieniu, po około 3-4 miesiącach, można na krótko wejść do łaźni, a nie do pary, aby uniknąć przegrzania. W tym samym czasie obecność EX-jest bezwzględnym przeciwwskazaniem do wizyty w saunie na podczerwień. Ponadto, nie powinieneś gwałtownie zacząć chodzić do kąpieli i pozostać w łaźni parowej przez długi czas, jeśli nie zrobiłeś tego przed instalacją EKS. Ponieważ nagłe zmiany temperatury mogą niekorzystnie wpływać na stan zdrowia. Pij alkohol Liczba ograniczeń po zainstalowaniu sztucznego rozrusznika to spożywanie alkoholu. Picie alkoholu za pomocą rozrusznika powinno być niezwykle ostrożne i tylko z dobrym zdrowiem. Nadużywanie mocnych napojów jest niebezpieczne z powodu rozwoju takich patologii: Arytmia. Nadciśnienie. Niewydolność serca. Kardiomopatia. Zaostrzenie chorób przewlekłych. Należy pamiętać, że alkohol powoduje zaburzenie rytmu serca, które jest korygowane przez rozrusznik serca. Światowa Organizacja Zdrowia zaleca stosowanie nie więcej niż 30 ml dla mężczyzn i 15-20 ml dla kobiet w kategoriach czystego alkoholu. To około 200 ml wytrawnego wina, 74 ml wódki o 40 stopniach i około 600 ml piwa. Jeśli będziesz trzymać się tych dawek, alkohol będzie działał profilaktycznie na serce. [28], [29], [30], [31], [32] Aby przejść do sportu, gimnastyki, terapii ruchowej Obecność sztucznego rytmu serca nie jest przeciwwskazaniem do uprawiania sportu. Oczywiście, w okresie pooperacyjnym aktywność fizyczna powinna być zminimalizowana, ale jako odzyskiwanie powinno być zwiększone obciążenie. Nie zapominaj o wielu zasadach, które pozwolą ci chronić się przed niekorzystnymi symptomami sportu: Wyeliminuj zwiększony nacisk na mięśnie górnej części ciała. Zminimalizuj ryzyko nacisku lub wstrząsu na obszar PRODUKCYJNY. Oznacza to, że zawód różnych sztuk walki i podnoszenie ciężarów powinien być ograniczony. Strzelanie z broni jest zabronione. Takie gry sportowe jak koszykówka, hokej, piłka nożna i siatkówka nie są zalecane. Nadmierna amplituda rąk może prowadzić do oddzielenia elektrod od serca, a uraz do mostka może doprowadzić do uszkodzenia implantu. Możliwość uprawiania gimnastyki, pływania i tańca. Chodzenie jest bezpieczne i pomocne. Należy również zabezpieczyć miejsce instalacji EKS przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych i nie pływać w zimnej wodzie. Uprawiaj seks Intymność po zainstalowaniu sztucznego sterownika rytmu serca odnosi się do wysiłku fizycznego. Uprawianie seksu może nastąpić po wypisaniu ze szpitala i przy normalnym zdrowiu. Ale pomimo tego wielu pacjentów obawia się tego rodzaju stresu, chociaż serce podczas seksu jest napięte nie więcej niż po biegu lub porannej gimnastyce. Aby pacjenci czuli się bardziej pewni, lekarze opracowali schemat, który pozwala niezależnie określić, kiedy można przywrócić intymność. Seks jest przeciwwskazany w ciągu miesiąca po ostatnim ataku serca. Po wstawieniu EX możesz uprawiać seks nie wcześniej niż tydzień później, czyli po wypisaniu ze szpitala. Po zabiegu na zastawkach serca pacjent musi poczekać, aż klatka piersiowa całkowicie się zagoi, trwa 1,5-2 miesiące. Ale jeśli wyraźny ból w klatce piersiowej pojawił się, gdy wszystkie zalecenia były przestrzegane po stosunku, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem, aw ciężkich przypadkach - wezwać pogotowie ratunkowe. Leć samolotem Dozwolone są podróże lotnicze dla osób z wszczepionymi rozrusznikami serca. Jedynym niebezpieczeństwem jest szkielet wykrywaczy metalu z obrysem typu zamkniętego. Ich pole magnetyczne ma zły wpływ na ECS i może powodować zakłócenia w jego działaniu. Medycyna ma miejsce, gdy przejście ramy magnetycznej na lotnisku obniżyło stymulator rytmu serca i osoba zmarła. Aby uchronić się przed przekazaniem wykrywaczy metalu, zaleca się zarejestrowanie się jako nieważny przy zakupie biletu lotniczego i ostrzeżenie linii lotniczej z wyprzedzeniem o obecności rozrusznika. W takim przypadku przy przejściu przez kontrolę wystarczy okazać paszport urządzenia i przejść osobistą kontrolę. Podczas lotu należy owinąć pas bezpieczeństwa miękką kurtką lub ręcznikiem, aby nie wywierał nacisku na implant. [33], [34], [35], [36] Pracuj z komputerem Według badań komputer osobisty i sprzęt komputerowy peryferyjny (drukarka, modem, skaner, faks) nie stanowią żadnego zagrożenia dla właścicieli ECS. Oznacza to, że można pracować z komputerem z rozrusznikiem serca. Konieczne jest, aby jednostka systemowa ze wszystkimi jej wewnętrznymi elementami elektronicznymi znajdowała się co najmniej metr od miejsca instalacji EKS. Pozostałe zasady dotyczące pracy z komputerami są takie same, jak w przypadku osób nieposiadających przewodowej maszyny. Przede wszystkim nie należy siedzieć przez dłuższy czas na monitorze, ponieważ ma to zły wpływ na stan narządu wzroku. Zaleca się również wykonywać co 2 godziny trochę rozgrzewki i ćwiczenia wzroku. Pracuj jako kierowca Urządzenie medyczne podtrzymujące rytm serca nie jest przeciwwskazaniem do prowadzenia samochodu. Oznacza to, że można pracować jako sterownik po EX. Ponadto obecność tego urządzenia zapobiega rozwojowi arytmii serca, omdlenia i utraty przytomności, które są przeciwwskazaniami do uzyskania prawa jazdy. Ponadto urządzenie nie ogranicza przemieszczania się pacjenta podczas transportu. Podróżowanie autobusami, tramwajami, pociągami i metrem nie jest niebezpieczne. Szczególną uwagę należy zwrócić na podróż samolotem, a raczej na przejście wykrywaczy metalu na lotnisku. W obecności EKS należy podać paszport urządzenia i nie narażać się na działanie zamkniętego promieniowania magnetycznego, które może uszkodzić implant. Wykonaj EKG Metodą diagnostyczną określającą stan funkcjonalny serca jest elektrokardiogram. Istota badań w badaniu prądów elektrycznych, które występują podczas pracy serca. Zaletą EKG jest dostępność i łatwość trzymania. Wykonanie EKG z rozrusznikiem serca jest nie tylko możliwe, ale konieczne. Urządzenie jest niezbędne do określenia takich wskaźników: Tętno. Obecność arytmii. Uszkodzenie mięśnia sercowego (ostre, przewlekłe). Wymiana zaburzeń w sercu. Naruszenie przewodnictwa elektrycznego ciała. Określenie elektrycznej osi mięśnia sercowego. EKG wykonuje się w pierwszym tygodniu po implantacji EKS, a także podczas zaplanowanych wizyt u kardiologa. [37], [38], [39], [40], [41], [42], [43] Załóż halter Monitorowanie metodą Holtera jest metodą diagnostyczną, w której elektrokardiogram jest przymocowany do ciała na jeden dzień. Badanie prowadzi się na podstawie skarg dotyczących przerw w pracy serca, z częstymi zawrotami głowy i omdleniami, ostrymi bólami w klatce piersiowej i zwiększoną słabością. Dozwolone jest stosowanie stroju z rozrusznikiem serca. Urządzenie umożliwia śledzenie pracy sztucznego stymulatora i, w razie potrzeby, zmianę trybu stymulacji. Holter jest stosowany w przypadkach podejrzenia nieprawidłowego działania ECS, a także podczas planowanych inspekcji. Pracuj w ogrodzie Zainstalowanie sztucznego sterownika tętna narzuca pewne ograniczenia dotyczące aktywności fizycznej. Ale przeciwwskazania do stresu odnoszą się do pierwszych miesięcy rehabilitacji. W przyszłości musisz stopniowo powracać do zwykłego stylu życia. Oznacza to, że można pracować w ogrodzie za pomocą EX, ale należy unikać gwałtownych ruchów i przepięć. Musisz również zabezpieczyć się przed wszelkiego rodzaju uderzeniami w obszarze implantu, aby go nie uszkodzić. Rozrusznik i wykrywacz metalu na lotnisku: jak się zachowywać i co robić? Głównym zagrożeniem dla pacjentów ze sztucznymi rozrusznikami jest szkielet metalowych wykrywaczy, które są instalowane na lotnisku. W przeciwieństwie do przechowywania ram magnetycznych, urządzenia z silnym polem magnetycznym są instalowane na lotnisku. Podczas przechodzenia przez ramę lub podczas oglądania z ręcznym wykrywaczem metalu istnieje wysokie ryzyko zakłócenia normalnej pracy ECS. Ponadto na świecie odnotowuje się zgony z powodu przejścia wykrywacza metali. Aby się chronić, musisz przestrzegać tych zasad: Zawsze noś kartę pacjenta i urządzenie paszportowe. Unikaj miejsc instalacji ram magnetycznych, wykrywaczy i wykrywaczy metali. Powiadom pracownika lotniska z wyprzedzeniem o obecności rozrusznika. W takim przypadku przeprowadź wyszukiwanie osobiste. Kupując bilet lotniczy, podczas rejestracji należy zdecydowanie wybrać status Wyłączony, czyli wyłączony. Jeśli chodzi o sam lot, nie jest to niebezpieczne dla osób z rozrusznikami serca. Dieta po zainstalowaniu rozrusznika Dieta po zainstalowaniu urządzenia medycznego, aby utrzymać tętno, powinna opierać się na zasadach zdrowego żywienia. Pacjenci przepisali dietę numer 15 - wspólny stół. Jego głównym celem jest dostarczenie organizmowi fizjologicznie odpowiedniego pożywienia do jego normalnego funkcjonowania. Skład chemiczny i zawartość kaloryczna w pełni spełniają normy dla zdrowego człowieka. Białka 70-80 g - 55% zwierząt i 45% pochodzenia roślinnego. Tłuszcz 80-85 g - 30% rośliny i 70% pochodzenia zwierzęcego. Węglowodany 350-400 g. Sól 10-12 g Oczyszczona woda 1,5-2 litrów. Kalorie: 2500-2900 kcal. Trudne do strawienia pokarmy, tłuste mięso i ryby, pikantne przyprawy i sosy, ogniotrwałe tłuszcze zwierzęce są wyłączone z diety. Podstawą powinny być zboża, świeże mięso i ryby, produkty mleczne i jajeczne, napoje mleczne, makaron z pszenicy durum, owoce i warzywa oraz różne produkty mączne. W diecie można włączyć kiełbaski, parówki, masło lub olej roślinny, niewielką ilość słodyczy. Jedzenie powinno być ułamkowe, to znaczy w małych porcjach w ciągu dnia, aby organizm nie odczuwał głodu. Wystarczająco 3 główne posiłki i 2-3 przekąski. [44], [45], [46], [47], [48], [49] Ciąża z rozrusznikiem serca Obecność sztucznego stymulatora tętna nie jest przeciwwskazaniem do ciąży. Nawet na etapie planowania należy poddać się kompleksowemu badaniu i uzyskać wniosek od kardiologa i arytmetyzmu, że noszenie dziecka nie ma przeciwwskazań. W takim przypadku cała ciąża z rozrusznikiem powinna być pod kontrolą kardiologa i ginekologa. Takie medyczne środki ostrożności wiążą się ze zwiększeniem obciążenia całego ciała, a zwłaszcza serca. Z tego powodu istnieje ryzyko rozwoju niewydolności serca i innych objawów niepożądanych. W odniesieniu do instalacji lub wymiany EKS podczas ciąży, jeśli istnieją odpowiednie wskazania, procedura jest przeprowadzana, ale tylko do 30 tygodnia ciąży. Obecność rozrusznika nie jest zakazem aborcji, to jest aborcją. Podczas koagulatorów wpływających na pole magnetyczne mogą pojawić się trudności. Poród z rozrusznikiem serca Ciąża ze sztucznym rozrusznikiem ma pewne cechy, ale z reguły przebiega płynnie. Zadaniem kobiet z góry jest przygotowanie się do ogólnego procesu. Przede wszystkim powinieneś zgodzić się z kardiologiem, ponieważ jego obecność przy porodzie jest konieczna. Konieczne jest również zawarcie umowy porodu z ginekologiem-położnikiem i wybór szpitala położniczego, który może podjąć poród z EKS. Sam doręczenie odbywa się przez cesarskie cięcie. Wynika to z faktu, że naturalny poród jest niebezpiecznym obciążeniem dla układu sercowo-naczyniowego. Aby maksymalnie zabezpieczyć przyszłą matkę i dziecko, prawie wszyscy lekarze zalecają chirurgiczną metodę porodu. [50], [51], [52], [53] Rozrusznik serca i magnesy Główną zasadą dla pacjentów z wszczepionym EX-jest zakaz stosowania lub przebywania w pobliżu źródeł promieniowania magnetycznego lub elektromagnetycznego. Zakłócenia elektromagnetyczne mogą powodować nieprawidłowe działanie urządzenia, powodować jego przejście do trybu hamowania lub stymulacji ze stałą częstotliwością. Istnieje również ryzyko uszkodzenia obwodu elektronicznego i uszkodzenia urządzenia, co może doprowadzić do śmierci. Podłączanie magnesów bezpośrednio do miejsca wszczepienia stymulatora jest zabronione. Takie działania prowadzą do niepowodzenia trybu stymulacji. Co więcej, naruszenie trwa tak długo, jak magnes znajduje się w pobliżu klatki piersiowej. Szczególną uwagę należy zwrócić na odzież i akcesoria, które mogą zawierać magnesy. Usunięcie stymulatora Istnieje kilka wskazań do usunięcia sztucznego stymulatora: Wymiana baterii. Uszkodzenie urządzenia lub jego elektrod. Rozwój komplikacji zagrażających życiu. Przywrócenie fizjologicznej pracy serca. Usunięcie rozrusznika można wykonać z elektrodami lub bez nich. Podczas operacji lekarz tnie łóżko ECS i wyjmuje go z klatki piersiowej. Jeśli chodzi o eksplantację długotrwałych wszczepionych drutów, są one usuwane bez poważnego zagrożenia dla pacjenta. Jeśli istnieje ryzyko pęknięcia serca lub uszkodzenia ścian naczyń, elektrody nie są wycofywane. Ich obecność w żyle nie stanowi żadnego zagrożenia dla pacjenta. Certyfikat rozrusznika serca Po wypisaniu ze szpitala informacji o operacji zainstalowania sztucznego stymulatora, pacjent otrzymuje zaświadczenie o obecności ECS i paszport dla samego urządzenia. Wydanie certyfikatu jest obowiązkowe, ponieważ implant ma wiele ograniczeń, których należy przestrzegać. Przede wszystkim jest to odmowa przekazania wykrywaczy metalu na lotniskach i stacjach kolejowych. W takim przypadku oficjalny dokument zmniejsza ryzyko przedwczesnego uszkodzenia urządzenia medycznego. Grupa niepełnosprawności po zainstalowaniu rozrusznika Niepełnosprawność jest kategorią medyczno-społeczną, dlatego przyznanie statusu osoby niepełnosprawnej wymaga poważnych powodów. Nie podaje się go automatycznie bezpośrednio po operacji. Aby uzyskać niepełnosprawność po wszczepieniu rozrusznika, należy skonsultować się z lekarzem. Lekarz zbierze prowizję, która zadecyduje w tej sprawie. Komisja kieruje poziomem zależności pacjenta od ECS i ogólnego stanu organizmu. Jeśli urządzenie nie ma absolutnej zależności od życia, status wyłączenia nie jest przyznawany. Jeśli komisja wyda decyzję pozytywną, można ustalić trzecią lub drugą tymczasową lub trwałą niepełnosprawność. Trzecia grupa działa, a druga ma szereg ograniczeń dotyczących pracy. W tym samym czasie pacjenci nie otrzymują pełnego statusu nieoperacyjnego. [54], [55], [56], [57], [58], [59] Ile osób mieszka z rozrusznikiem serca? Bardzo często pacjenci pytają, jak długo oczekiwana długość życia zmienia się w obecności implantu serca, aby stymulować rytm. Przede wszystkim zależy to od czasu trwania rozrusznika. Średnio urządzenie może pracować przez 7-10 lat, a około rok spędza na bliznowaceniu tkanek, pełnym wszczepieniu ECS i okresie rehabilitacji. Z medycznego punktu widzenia czas życia urządzenia zależy od ogólnego stanu zdrowia. Głównym zadaniem sztucznego stymulatora jest zapobieganie śmierci z powodu ataku serca, blokady lub arytmii. Dzięki regularnym kontrolom u kardiologa, terminowej wymianie baterii EX i przestrzeganiu wszystkich zaleceń lekarskich, średnia długość życia jest znacznie dłuższa niż osób bez urządzenia. Ale dokładna odpowiedź na pytanie: jak długo osoba może żyć z rozrusznikiem serca, nie może jeden lekarz. Co do śmierci osób z implantami kardiologicznymi, to trwa dłużej. Wynika to z faktu, że ECS wysyła impulsy do zatrzymanego serca, powodując jego bicie. Śmierć przychodzi ciężko i długo, ale jednocześnie siła tego urządzenia nie wystarcza, by wystrzelić narząd, który nie jest w stanie sam się skurczyć. Śmierć z powodu nieskonfigurowanego rozrusznika Istnieją przypadki w medycynie, gdy nieprawidłowy tryb pracy, uszkodzenie ustawień lub mechaniczne urazy sztucznego stymulatora spowodowały śmierć pacjenta. Ta kategoria obejmuje również rozładowanie baterii urządzenia, gdy pacjent z ciężką postacią choroby serca opóźnia wymianę baterii. Aby zminimalizować rozwój poważnych działań niepożądanych i zgon z powodu nieprawidłowej pracy rozrusznika, pacjent musi regularnie poddawać się badaniom kardiologicznym. Urządzenie jest sprawdzane przez programistę, co w razie potrzeby koryguje tryb stymulacji, eliminując problem. Aby uchronić się przed śmiercią z powodu wadliwego EKS, nie można przejść przez szkielet wykrywaczy metalu na lotniskach i znajdować się w pobliżu źródeł promieniowania magnetycznego lub elektromagnetycznego. Powinien ściśle przestrzegać wszystkich ograniczeń dotyczących aparatu kardiologicznego. [60], [61], [62]
Bradykardia – objawy. Główne objawy bradykardii to: gorsza tolerancja wysiłku, zaburzenia skupienia, uwagi i koncentracji, zaburzenia pamięci, bóle i zawroty głowy, duszności, omdlenia. Osoby z przewlekłą bradykardią zwykle nie odczuwają silnych objawów, ponieważ organizm potrafi wytworzyć pewną tolerancję na to zjawisko.
W ciągu ostatniego roku mogliśmy zaobserwować liczne postępy w dziedzinie elektrofizjologii klinicznej. Artykuły z prasy światowej donosiły o nowych lekach przeciwkrzepliwych zapobiegających udarom jako powikłaniu migotania przedsionków. Liczne wyniki badań zrodziły pytania o bezpieczeństwo stosowania dronedaronu i kilku nowych metod ablacji w leczeniu migotania przedsionków. Nowe publikacje dotyczące nagłego zgonu sercowego u pacjentów z zespołem Wolffa- Parkinsona- White'a przybliżyły nas do lepszego zrozumienia tego problemu i świeżego spojrzenia na to zagadnienie. Podobnie w naukach genetycznych posunęliśmy się do przodu opisując zastosowania terapii genowej w leczeniu arytmii oraz zidentyfikowaliśmy determinanty genowe odpowiedzialne za zróżnicowany obraz i objawy zaburzeń rytmu serca. W ubiegłym roku toczyliśmy również dyskusje na temat nowych elektrod stymulatorów, zdalnego minitoringu rytmu serca i jego potencjalnych zastosowań oraz zastosowania stymulatorów serca w leczeniu omdleń wazowagalnych. Migotanie przedsionków Chociaż warfaryna zajmuje stabilne miejsce w terapii przeciwkrzepliwej u pacjentów z migotaniem przedsionków, to trudności w dobraniu właściwej dawki, monitorowaniu stężenia, ograniczenia dietetyczne oraz opóźniony efekt działania spowodowały potrzebę poszukiwania nowych leków antykoagulacyjnych. Kilka takich leków poddano w ubiegłym roku weryfikacji w dużych badaniach klinicznych. Dabigatran, bezpośredni inhibitor trombiny, jako pierwszy został dopuszczony przez FDA w prewencji udaru w niezastawkowym AF dzięki wynikom badania RE-LY porównującym jego działanie z warfaryną. Rivaroxaban z kolei (bezpośredni inhibitor czynnika Xa) przebadany szeroko został w badaniu ROCKET- AF, które również porównywało jego działanie z warfaryną. Trzecim lekiem przebadanym w ostatnim roku był apixaban będący również bezpośrednim inhibitorem czynnika Xa (podobnie jak rivaroxaban) o nieco innych właściwościach farmakodynamicznych niż jego poprzednik. Ten lek poddano ocenie w dużym badaniu klinicznym kryjącym się pod akronimem ARISTOTLE. Wszystkie powyższe badania kliniczne zostały zaplanowane z należytą starannością i włączono w nie kilkunastotysięczne ilości pacjentów. Wyniki tych badań wykraczają znacznie ponad to opracowanie, jednak należy poświęcić im słowo komentarza. Oba inhibitory czynnika Xa (rivaroxaban i apixaban) wydają się być obiecującą alternatywą dla warfaryny w zapobieganiu epizodom zakrzepowo-zatorowym u pacjentów ryzyka z AF. Pewne podobieństwa i różnice warto podkreślić. Najważniejsze podobieństwa tych leków są tożsame z dabigatranem: osiągają skuteczność, co najmniej tak dobrą jak warfaryna bez potrzeby monitorowania czy częstej modyfikacji dawki. W związku z tym, że wszystkie nowe leki bezpośrednio blokują czynniki formujące skrzep, bardziej niż samą syntezę tych czynników, nie istnieją żadne ograniczenia dietetyczne, a czas do osiągnięcia maksymalnego efektu przeciwkrzepliwego jak i jego spadku są raczej stałe. W dodatku, każdy z tych trzech leków (dabigatran, rivaroxaban, i apixiaban) jest powiązany ze znacznym zmniejszeniem ryzyka krwotoku węwnątrzczaszkowego- to powikłanie, i co za tym idzie udar krwotoczny, należą do głównych obaw podczas stosowania terapii warfaryną. Tak dabigatran jak i rivaroxaban zwiększają ryzyko krwawienia z układu pokarmowego w porównaniu z warfaryną. Wreszcie, chociaż tylko apixaban wykazał statystycznie istotną redukcję ryzyka zgonu w porównaniu z warfaryną, to trzeba zaznaczyć, że właściwie wszystkie nowe antykoagulanty wykazały porównywalne ryzyko zgonu, jak to związane ze stosowaniem warfaryny. Eksperci podkreślają jednak, że cały czas nie istnieje specyficzne antidotum dla nowych leków przeciwkrzepliwych, które potrafiłoby szybko znieść efekt przeciwkrzepliwy, jak ma to miejsce w antagonistach witaminy K. Toczące się jednak badania nad tym problemem mogą w najbliższych latach przynieść rozwiązanie i tego problemu. Z ciekawością możemy oczekiwać w najbliższych latach rozwoju nowych antykoagulantów licząc na dobrą dokumentację działań tych leków i obniżenie ich ceny i poprawę szerokiej dostępności dla pacjentów. Zespół Wolffa-Parkinsona- White?a Jeśli chodzi o badania nad zespołem WPW, to należy wspomnieć o dwóch ważnych publikacjach, traktujących o ryzyku złośliwych i groźnych dla życia arytmii występujących u pacjentów z tą chorobą. Chociaż dodatkowa droga przewodzenia może być odpowiedzialna za epizody częstoskurczów nadkomorowych w związku z istniejącym AVRT, kombinacja rozchodzenia się fal migotania przedsionków oraz wstecznego przewodnictwa może doprowadzić do bardzo niebezpiecznych rytmów serca przewodzonych z przedsionków do komór i mogących stanowić stan zagrożenia życia. Generalnie, uważa się że objawowi pacjenci z WPW powinni być poddani badaniu elektrofizjologicznemu i mieć wykonaną (w miarę możliwości) ablację. W ubiegłym roku Pappone i wsp. opisali 379 pacjentów z WPW z indukowalnym AVRT, którzy przeszli badanie elektrofizjologiczne, ale nie mieli wykonanej ablacji przez średnio 3,6 roku. Pacjenci z ciężkimi objawami byli to częściej mężczyźni, mający krótką drogę dodatkową z efektywną refrakcją podczas EPS, częściej wykazywali cechy AVRT, które wywoływało migotanie przedsionków w badaniu EPS. Częściej też obserwowano u nich więcej niż 1 drogę dodatkową. W szerokich analizach wykazano, że tylko krótka droga dodatkowa z efektywnym czasem refrakcji oraz AVRT wyzwalający AF są niezależnymi czynnikami ryzyka złośliwych arytmii komorowych. Chociaż 8% pacjentów miało takie objawy, włączając w to tylko 4 z zatrzymaniem krążenia, warto podkreślić, że te zjawiska rejestrowane były tylko podczas 4 letniej obserwacji, zatem ryzyko życiowe może być odpowiednio wyższe. Arytmie komorowe Kim i wsp. przebadali w swojej publikacji przypadki zatrzymania krążenia, które wystąpiły podczas biegu lub w ciągu godziny po ukończeniu maratonu lub pół maratonu w latach 2000 i 2010. Badanie to kryjące się pod akronimem RACER (Race Associated Cardiac Arrest Event Registry) zdefiniowało zatrzymanie akcji serca jako stan nieświadomości lub nieobecność spontanicznego oddechu i pulsu udokumentowane przez lekarza. Osoby, które przeżyły zatrzymanie krążenia zostały zdefiniowane jako skutecznie zresuscytowane i wypisane ze szpitala. Badacze przeszukali dane z internetu, informacje prasowe oraz dane ze szpitali i uzupełnili je odpowiednimi kwestionariuszami i ankietami. 59 zatrzymań akcji serca stwierdzono pośród miliona zarejestrowanych uczestników biegów długodystansowaych (z 40 maratonów i 19 pół maratonów), co daje ogólną zapadalność na poziomie 1 na uczestników. Przypadki śmierci u tych pacjentów, u których nie stwierdzono przerostu mięśniówki serca obejmowały hiponatremię, hipertermię, arytmogenną kardiomiopatię prawokomorową lub brak uchwytnej przyczyny. Wśród pacjentów, którzy przeżyli NZK najczęstszą przyczyną zatrzymania akcji serca była choroba wieńcowa (5 z 8). Warto zauważyć, że żaden z biegaczy z poważną chorobą wieńcową nie miał dowodu w badaniu angiograficznym na oderwanie się płytki miażdżycowej lub skrzepu, co sugeruje przejściowe niedokrwienie o innej etiologii. W szerokiej analizie statystycznej wykazano, że pewnymi i niezależnymi czynnikami ryzyka NZK u biegaczy jest wcześniej istniejące migotanie komór lub tachykardia. Zespoły genetyczne Zespół długiego QT (LQTS) jest najczęstszym arytmicznym zespołem genetycznym, a mutacje LQT1 (powstające w wyniku mutacji w genie KCNQ1) występują u ponad 50% genotypowanych pacjentów. Rejestr LQT z University of Rochester zapewnia coraz to nowe dane pozwalające na przełożenie genotypów na fenotypy u pacjentów w LQTS. W badaniu Goldberga i wsp. około 25% pacjentów z grup ryzyka miało prawidłowy skorygowany QT (QTc) Skumulowane ryzyko nagłego zatrzymania krążenia czy nagłego zgonu sercowego przed 40rż w grupie badanej wynosił 4%, co jest wynikiem znacznie wyższym niż u nie dotkniętych chorobą osób ( ale niższy niż u osób z wydłużonym QTc (15%).Pacjenci z mutacją LQT1 i LQT3 w genie kodującym białko błonowe mają przeszło 6-krotnie zwiększone ryzyko zdarzeń zagrażających życiu niż populacja ogólna (9% od narodzin do 40rż). Publikacja ta pokazuje ważną, praktyczną informację dotyczącą postępowania z pacjentami z zespołem LQTS, ale z prawidłowym QTc. Agresywna terapia jest potrzebna u pacjentów z grup wysokiego ryzyka mających zmiany w kanałach błonowych typu LQT1 i LQT3, podczas gdy pacjenci z grup bardzo niskiego ryzyka tj. LQT2 i mutacje typu missense (dla nie- przezbłonowych fragmentów białek LQT1 i LQT3) wymagają tylko generalnych zaleceń jak unikanie leków wydłużających odcinek QT i zaburzeń elektrolitowych. Wszczepialne kardiowertery i stymulatory W kwietniu 2012, po publikacji wyników badania IDE (Investigational Device Exemption) obejmującego 330 pacjentów, panel FDA ustalił, że przedstawione dane demonstrują efektywność i bezpieczeństwo S-ICD. Podczas, gdy wstępne dane są obiecujące i entuzjastycznie przyjęte przez badaczy, pojawia się też pewna liczba obaw wynikających z nowej technologii. Brak terapii umiarawiającej typu anty-tachykardia może skutkować wyładowaniami dla wszystkich wykrytych przez urządzenie tachykardii komorowych oraz epizodów migotania komór. Nie ma do tej pory opublikowanych danych dotyczących stopnia dyskomfortu pacjentów doświadczających wyładowań na poziomie 85J w porównaniu z wyładowaniami 35J. Co ważniejsze, została zarejestrowana wyższa śmiertelność wśród pacjentów u których dochodziło do wyładowań z S-ICD. W związku z dużą odległością pomiędzy elektrodami typu sensing i ich podskórna lokalizacja, a co za tym idzie oversensing szumów zewnętrznych stanowi potencjalnie największy problem. Podskórne elektrody oraz patch'e używane do systemu przezżylnego są potencjalnie łatwe do złamania i często migrują. Właściwe umieszczenie 8cm elektrody typu coil okazało się krytyczne dla właściwego efekty defibrylacji. Z czasem, częstość powikłań związanych z elektrodami w S-ICD może nie być niższa niż w dostępie przezżylnym, zwłaszcza u aktywnych fizycznie młodych pacjentów. Można się sprzeczać, czy repozycja elektrod podskórnych jest łatwiejsza i mniej ryzykowna niż ekstrakcja elektrody przezżylnej, jednak nadal nie ma konsensusu w tej sprawie. Jak w każdej nowej terapii, dłuższy okres obserwacji jest potrzebny, by wysnuć właściwe i wartościowe wnioski co do możliwości S-ICD. Do czasu, gdy pojawi się więcej danych dotyczących S-ICD, terapia ta powinna być rozważona jedynie u tych pacjentów z ograniczonym dostępem naczyniowym dla elektrod przezżylnych oraz dla tych, u których brak stymulacji typu anty-tachykardia jest akceptowalny. Zdalny monitoring rytmu serca Badanie ASSERT oceniało związek pomiędzy subkliniczym migotaniem przedsionków wykrywanym przez wszczepialne urządzenia a udarem. Badanie objęło 2,451 nowych wszczepień dwukomorowych stymulatorów oraz ICD u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym oraz powyżej 65 roku życia przez ponad 2,5 roku. Pacjenci z wywiadem migotania przedsionków lub trzepotania trwającego dłużej niż 5 minut zostali wykluczeni z badania. Podczas pierwszych 3 miesięcy obserwacji, co najmniej 1 tachyarytmia przedsionkowa, została zaobserwowana u 261 pacjentów ( W pozostałym czasie obserwacji subkliniczne częstoskurcze przedsionkowe pojawiły się u dalszych pacjentów ( Podczas całego badania, częstoskurcze objawowe wystąpiły u pacjentów z grupy 261 osób z subkliniczymi częstoskurczami przedsionkowymi zarejestrowanymi podczas pierwszych 3 miesięcy badania w porównaniu z 3% pacjentów, u których nie zaobserwowano częstoskurczów w tym samym okresie. Częstość występowania udaru określono na na rok u osób z subklinicznymi częstoskurczami przed końcem 3 miesiące w porównaniu z na rok u pacjentów bez częstoskurczów w tym okresie. Należy zwrócić uwagę, że chociaż narażenie na udar lub epizod zatorowy w populacji z subkliniczną arytmią wynosił 13%, to nie było dowodów na to, że istnieje podwyższone ryzyko tych zdarzeń powiązane z długością epizodów arytmii. Ryzyko udaru u obu grup pacjentów (z i bez arytmii przed 3 miesiącem) zestawiono z wynikami w skali CHADS2 i tak jak oczekiwano, ryzyko obecności subklicznej arytmii wiązało się z wyższym wynikiem punktowym w skali CHADS2. Ta ważna publikacja potwierdza wysoką częstość subklinicznych częstoskurczów przedsionkowych- obserwowanych u uczestników badania w czasie roku- i dowodzi, że te bezobjawowe arytmie wiążą się silnie ze zwiększonym ryzykiem udarów i epizodów zakrzepowo- zatorowych. Każdy rok przybliża nas do dokładnego zrozumienia złożonych zjawisk elektromechanicznych rządzących rytmem serca. Dokładne zrozumienie genezy problemu pozwoli nam sukcesywnie planować optymalną terapię, dobierać precyzyjniejsze narzędzia diagnostyczne i posługiwać się coraz sprawniej zdobytą wiedzą. Najbliższe lata przyniosą z pewnością liczne rozwiązania techniczne, które pozwolą nam lepiej leczyć pacjentów z arytmiami. Jednocześnie z ciekawością czekamy na wyniki badań populacyjnych przynoszących odpowiedzi na pytania o bezpieczeństwo dotychczasowego leczenia. Możemy więc spoglądać w przyszłość uczestnicząc w nieustannym postępie medycyny i oczekiwać na jego efekty. Piśmiennictwo: GM, Keung E, Scheinman MM, The Year in Review of Clinical Cardiac Electrophysiology. J Am Coll Cardiol 2013;61:772?82 C, Vicedomini G, Manguso F, et al. Risk of malignant arrhythmias in initially symptomatic patients with Wolff-Parkinson- White syndrome: results of a prospective long-term electrophysiological follow-up study. Circulation 2012;125:661? 8. JH, Malhotra R, Chiampas G, et al. Cardiac arrest during long-distance running races. N Engl J Med 2012;366:130?40. I, Moss AJ. Long QT syndrome. J Am Coll Cardiol 2008;51:2291?300. SJ, Ezekowitz MD, Yusuf S, et al. Dabigatran versu warfarin in patients with atrial fibrillation. N Engl J Med 2009;361: 1139?51. MR, Mahaffey KW, Garg J, et al. Rivaroxaban versus warfarin in nonvalvular atrial fibrillation. N Engl J Med 2011;365:883?91. CB, Alexander JH, McMurray JJ, et al. Apixaban versus warfarin in patients with atrial fibrillation. N Engl J Med 2011;365: 981?92. JE, Johnson GW, Hellkamp AS, et al. Prognostic importance of defibrillator shocks in patients with heart failure. N Engl J Med 2008;359:1009 ?17. JS, Connolly SJ, Gold MR, et al. Subclinical atrial fibrillation and the risk of stroke. N Engl J Med 2012;366:120 ?9.
Stymulator (rozrusznik) serca sprawia, że trzeba regularnie odwiedzać kardiologa (co 6-12 miesięcy) oraz pamiętać o wymianie baterii co 4-7 lat (to zależy od tego, jak intensywnie pracuje urządzenie). Po wszczepieniu stymulatora serca można pracować, podróżować, prowadzić samochód, uprawiać seks, spacerować, a nawet biegać.
Zaburzenia rytmu serca stanowią spory problem populacyjny. Najczęstszym zaburzeniem rytmu w populacji jest migotanie przedsionków, które występuje szczególnie często u osób powyżej pięćdziesiątego roku życia. Zaburzenia rytmu serca wymagają leczenia przyczynowego oraz stabilizacji z wykorzystaniem kardiologicznych leków. Istotny jest bardzo styl życia oraz sposób żywienia się, który bezpośrednio przekłada się na to, jak funkcjonuje całe serce oraz organizm. Nawigacja: Podział leków na serce i jego zaburzenia Gdy doskwiera nam arytmia serca Leki na arytmię serca bez recepty – podział zależnie od obszaru oddziaływania Nerwica serca – leki bez recepty, w które warto się zaopatrzyć Tabletki na serce bez recepty wybieramy kierując się zdrowiem Podział preparatów i leków na serce zależnie od zaburzenia Podział obejmuje różnice w sposobie działania poszczególnych preparatów. Z racji tego, że zaburzenia rytmu serca są zachwianiem prawidłowej fizjologii komórek miokardium, wymagane jest wpływanie bezpośrednio na mechanizmy, które odpowiadają za wytwarzanie potencjałów czynnościowych, czyli pobudzeń elektrycznych wywołujących skurcz mięśnia sercowego. W wielu przypadkach schorzeń, takich jak arytmia serca, preparaty bez recepty również mogą okazać się skuteczne, zarówno w prewencji pierwotnej, jak i wtórnej występowania zaburzeń rytmu serca. Gdy doskwiera nam arytmia serca – środki bez recepty powinny znaleźć się w naszej apteczce. Aby wesprzeć pracę układu sercowo-naczyniowego, warto wyposażyć ją również w suplementy i preparaty witaminowe. Preparaty na arytmie serca bez recepty to przede wszystkim elektrolity, wapń oraz środki takie jak kwas acetylosalicylowy (aspiryna), która przeciwdziała zdarzeniom sercowo-naczyniowym wikłającym występowanie zaburzeń rytmu serca. Leki na arytmię serca bez recepty – podział zależnie od obszaru oddziaływania Należy dokonać tutaj fizjologicznego podziału. Leki na arytmię serca mogą oddziaływać na następujące elementy komórek węzła zatokowo-przedsionkowego oraz mięśniówki serca. Ten pierwszy element jest źródłem wszystkich pobudzeń, porównywanym do rozrusznika w pojeździe. To on generuje podstawowe impulsy warunkujące miarowy rytm serca o częstotliwości około 80 uderzeń na minutę. W przypadku uszkodzenia węzła następujące struktury mogą przejąć jego funkcję: węzeł przedsionkowo-komorowy, pęczek Hisa, komórki Purkinjego. Podstawowe leki na serce, czyli słynne beta-blokery mają na celu ograniczenie wrażliwości komórek serca na niedokrwienie i ograniczać mają ich pobudliwość, głównie przy zwalnianiu w obrębie węzła zatokowo-przedsionkowego oraz torowania na drodze węzła przedsionkowo-komorowego. Ciężko się zorientować dokładnie, jakie leki na serce są najlepsze, ponieważ jest to bardzo rozbudowana grupa, uwzględniająca wiele środków leczniczych. Jedne oddziałujące na serce leki wpływają na kanały wapniowe, potasowe, inne modyfikują aktywność metaboliczną. Nerwica serca – preparaty dostępne bez recepty oraz suplementy, które powinny znaleźć się w naszej apteczce W przypadku zaburzeń rytmu serca bardzo ważne okazuje się kontrolowanie aktywności elektrycznej przez kanały potasowe, sodowe oraz wapniowe. Takie stosowane na serce tabletki to między innymi: Miejsce w rankingu leków i suplementówZaletyWady 1. Cardio Life - suplement na bazie naturalnych składników wykazujących działanie obniżające nadciśnienie tętnicze serca. Do znalezienia na: skład nie wykazuje działań niepożądanych czy skutków ubocznych bezpieczny dla kobiet w ciąży i karmiących piersią (zalecana jest konsultacja z lekarzem) preparat dostępny bez recepty, stosowany w praktycznie każdej grupie wiekowejniedostępny stacjonarnie w aptekach forma tabletek nie będzie wygodna dla każdego z pacjentów 2. Propanolol - lek należący do grupy beta-blokerów. Ma za zadanie zmniejszać rytm serca i obniżać ciśnienie tętnicze. dodatkowo wykazuje działanie przeciwlękowe oraz przeciwmigrenowe niska cena tabletekzauważono szybkie przyzwyczajanie się organizmu do dawki nie można używać go w przypadku bradykardii, astmy i niedociśnienia tętniczego może powodować zawroty głowy, wpływające negatywnie na zdolność prowadzenia pojazdów 3. Betaksolol - lek z grupy beta-androlityków, mający na celu obniżenia nadciśnienia tętniczego oraz siły skurczu serca. betaksolol wchłania się bardzo szybko i całkowicie niewielka dawka działa wybiórczo, co zmniejsza ryzyko występowań niepożądanych działań tj. niespodziewane zwężenie dróg oddechowych w przypadku nadwrażliwości bądź uczulenia na betaksolol nie można go zażywa zażywanie leku wymaga szczególnej ostrożności i konsultacji z lekarzem w przypadku takich chorób jak astma, niewydolność serca czy choroby niedokrwiennej serca. 4. Karwedilol - preparat z grupy beta-blokerów, który zmniejsza siłę rozkurczu wpływa negatywnie na naczynia obwodowe, tak jak inne beta-blokery leczy zarówno umiarkowaną jak i ciężką stabilną niewydolność sercaniewskazany w ciąży i u kobiet karmiących piersią zaobserwowano działań niepożądanych takich jak: bradykardia, hipotonia, bóle w klatce piersiowej omdlenia czy zaburzenia snu. 5. Werapamil - lek, który w sposób bezpośredni wpływa hamująco na układ przewodzący serca, dzięki czemu zmniejsza ciśnienie. nie zaburza prawidłowej częstotliwości rytmu serca pozytywny wpływ na dotlenienie serca. preparat wskazany także u dzieci i młodzieżyniewydolność serca czy zaburzenia w czynnościach wątroby mogą stanowić przeciwwskazanie do zażywania leku często występujące działania niepożądane to zawroty i bóle głowy, bradykardia, kołatanie serca. Jak widać, preparatów tych jest bardzo wiele. W wielu schorzeniach potocznie określanych jako nerwica serca, preparaty bez recepty zajmują istotne miejsce. Szczególny potencjał środków bez recepty dla wywoływania zaburzeń rytmu serca należy wskazać w przypadku leków na kaszel i zatkany nos, zawierających fenylefrynę albo pseudoefedrynę, które wywoływać je mogą na skutek podobieństwa do adrenaliny. Zarówno leki na receptę i tabletki na serce bez recepty wybieramy kierując się zdrowiem! Terapię standardowymi lekami należy wspierać zmianą stylu życia. Pomocne w tym mogą okazać się niefarmakologiczne preparaty na serce, które zawierają elektrolity, zioła oraz inne stabilizujące funkcję miokardium związki. Warto wybierać sprawdzone preparaty, które tworzone są w oparciu o najwyższe standardy – czyli są dobrze przebadane i bezpieczne. Oczywiście nigdy nie powinniśmy na własną rękę przyjmować żadnych preparatów ani środków leczniczych, a wszystkie decyzje powinny zostać podjęte po konsultacji ze swoim lekarzem specjalistą. Źródła: Drugs for Heart Disease, Springer, 2013, ISBN: 1489932941, 9781489932945 Serce, Edmondo de Amicis, Booklassic via PublishDrive, 2016
. 64 325 297 109 58 83 337 391
czy z arytmia serca mozna pic alkohol
